Een (nieuw) "geluk bij een ongeluk".

Als ik mijn broer spreek, vertelt hij me enthousiast dat hij net een ontmoeting heeft gehad met Monique Velzeboer. Mijn broer heeft een paar jaar daarvoor een ongeluk met de mountainbike gehad.  Over de kop geslagen. In een split-second  verandert zijn leven compleet. Een val die hem voor de rest van zijn leven zal "beperken": hij raakt halfzijdig verlamd en blind aan één oog. 

Monique Velzeboer- in de jaren '90 een gevierd Olympisch kampioene shorttrack schaatsen-  overkomt eenzelfde "noodlottig ongeval". Een ongelukkige val op het ijs resulteert in een dwarslaesie en maakt dat ze niet meer kan lopen (én schaatsen). Voor beiden geldt: het leven dwingt hen tot keuzes die ze niet hebben voorzien.

Zo wordt mijn broer geheel afgekeurd maar zet hij (met alle moeite die het hem kost maar nooit laat merken) zich vrijwillig in als mentor voor mensen met een geestelijke beperking en voor minderjarige asielzoekers. Dat past in zijn straatje als orthopedagoog. 

Monique Velzeboer legt zich na haar revalidatieproces toe op de fotografie. Ze reist de wereld over en maakt voor het Liliane Fonds prachtige foto's. Plaatjes van o.a. kinderen in de Derde Wereld met een fysieke beperking. 

Zo komt mijn broer na het gesprek terug met een jaaragenda van het Liliane Fonds vol met inspirerende foto's. De foto en het verhaal van de Masai jongen uit Kenia treft mij gelijk. Hoe leef je met een beperking onder "veel mindere omstandigheden?"  Het inspireert me direct tot het maken van mijn versie van deze Masai jongen.

Wie inspireert jou?