In de schijnwerpers?
Je bent een eigen - in mijn geval kunstmakende – zelfstandige,
zet het liefst alle creatieve ideeën om in een kunstwerk, in de beschutting van
je eigen atelier, muziekje er bij, kopje thee er naast. Het type “niet in
de schijnwerpers willen staan, maar wel gezien worden…." Iemand die zeker gelooft in wat ze doet.
Ondertussen stapelen de kunstwerken zich op, de één nog mooier dan de ander en
"moet" er ook aan de weg getimmerd worden. Van de liefde voor de
kunst alleen, kun je tenslotte niet leven. Naast het kunstenaarschap, komt dan
de (noodzaak tot) ondernemerschap om de hoek kijken.
Nou kan ik verklappen, dat ik daar lang geleden een hele studie voor heb gedaan, de laatste jaren gedoken ben in ondernemerscoaching van allerlei aard en achtergrond en toch...en toch.... blijft dat "jezelf verkopen" een gevoelsmatig dingetje.
Ik geef toe: het kan ook aan mijn leeftijd liggen….. Funnelen, vloggen, bloggen, reels maken, LinkedIn, Insta en Facebook, t is een wereld waarvan je moet leren houden. Volgens de kenners: gestructureerd toepassen, volgens een vast patroon, zoveel mogelijk volgers krijgen én gezien worden.
Of? Je common sense en gutfeeling als leidraad houden? Intuïtief ondernemen? Een beetje hiervan meepikken, combineren met een beetje dát maar “er” bovenal in geloven en doen wat écht bij je past. Het zal vast niet het meest effectief zijn, maar het maakt me wel gelukkiger. En ja, ook dan ontkom je niet aan dat stukje “zure appel”.
Dus voor vandaag: maar eens in de schijnwerpers met een vers werk “dat nog in de steigers staat”. Maar één waarmee ik gezien mag worden :-)