Quies Romanum - Grand Hotel Karel V - Utrecht
Flow. Dat is zoiets bijzonders. Misschien herken je het wel, je bent met volle aandacht aan iets bezig en het lijkt als vanzelf te gaan. Je vergeet de tijd, bent uren aaneen bezig als je beseft dat je nodig wat moet eten.
Dat gevoel staat mij nog helder voor de geest. Nu goed 10 jaar geleden, ik had mijn baan bij KLM opgezegd om als mosaicist te starten. Al 20 jaar maak ik dan semi-professioneel veel werk dus dit is de logische stap. Maar van je uit-kluiten-gewassen hobby je beroep maken, is andere koek.
Een aantal jaren daarvoor breng ik een weekend door in het prachtige Grand Hotel Karel V in Utrecht. En wat schetst mijn verbazing: in het smaakvol ingerichte hoofdgebouw en het restaurant zijn de wanden vol schilderingen gecombineerd met mozaïeken. Groot, kleurrijk en van origineel Italiaanse glas, hét materiaal waar je als mozaïekmaker van smult. Ik heb dan nog mijn baan, maar het is de begin van mijn verlangen: dit wil ik ook!
Als ik voor mezelf begin, denk ik terug aan dat weekend. Ik trek de stoute schoenen aan en bel Karel V om de naam van de kunstenaar te achterhalen. En zo ga ik verder zoeken totdat ik ontdek dat de maakster- Irene van Vlijmen - net twee maanden daarvoor is overleden. Wat een verlies, wat had ik graag bij haar de kunst afgekeken. Ik bericht Karel V zodat ook zij zijn geïnformeerd.
Een paar maanden daarna wordt ik gebeld door Tanja. Tanja is met haar bedrijf H&NK (https://hennk.nl/ ) mede verantwoordelijk voor de inrichting en sfeerbepaling binnen Karel V. Ze vertelt me over de in aanbouw zijnde nieuwe vleugel. Karel V is op zoek naar een geschikt mozaïekkunstwerk tegen de buitenwand. "Of ik daar interesse in heb". En óf ik daar interesse in heb.
In de voorbijgaande jaren ga ik af en toe terug. Kijk dan naar mijn eigen werk en kan dan soms niet geloven dat ík dat gemaakt heb. Dát is wat flow met je doet, dat is wat er gebeurt als je doet waar je hart ligt. Nog best trots op!
Compilatie van 4 van de 5 tableaus
Dat gevoel staat mij nog helder voor de geest. Nu goed 10 jaar geleden, ik had mijn baan bij KLM opgezegd om als mosaicist te starten. Al 20 jaar maak ik dan semi-professioneel veel werk dus dit is de logische stap. Maar van je uit-kluiten-gewassen hobby je beroep maken, is andere koek.
Een aantal jaren daarvoor breng ik een weekend door in het prachtige Grand Hotel Karel V in Utrecht. En wat schetst mijn verbazing: in het smaakvol ingerichte hoofdgebouw en het restaurant zijn de wanden vol schilderingen gecombineerd met mozaïeken. Groot, kleurrijk en van origineel Italiaanse glas, hét materiaal waar je als mozaïekmaker van smult. Ik heb dan nog mijn baan, maar het is de begin van mijn verlangen: dit wil ik ook!
Als ik voor mezelf begin, denk ik terug aan dat weekend. Ik trek de stoute schoenen aan en bel Karel V om de naam van de kunstenaar te achterhalen. En zo ga ik verder zoeken totdat ik ontdek dat de maakster- Irene van Vlijmen - net twee maanden daarvoor is overleden. Wat een verlies, wat had ik graag bij haar de kunst afgekeken. Ik bericht Karel V zodat ook zij zijn geïnformeerd.
Een paar maanden daarna wordt ik gebeld door Tanja. Tanja is met haar bedrijf H&NK (https://hennk.nl/ ) mede verantwoordelijk voor de inrichting en sfeerbepaling binnen Karel V. Ze vertelt me over de in aanbouw zijnde nieuwe vleugel. Karel V is op zoek naar een geschikt mozaïekkunstwerk tegen de buitenwand. "Of ik daar interesse in heb". En óf ik daar interesse in heb.
Tijdens de voorbereidingen van de bouw, stuit de bouwploeg op een Romeinse begraafplaats. Al lang wordt het bestaan daarvan vermoed maar de exacte plek is nooit gelokaliseerd. Tot de aanbouw voor Karel V van start gaat. Bij de eerste graafwerkzaamheden stuit men op Romeinse resten: kunstvoorwerpen, urnen en zelfs een gemummificeerd babylichaampje.
Dit gegeven vormt voor mij de basis van het ontwerp: een 7,5 meter lang “stripverhaal” waarin de plek en haar geschiedenis tot uiting komt: Ik noem het "Quies Romanum"- Romeinse rustplaats om te verwijzen naar wat het toen én nu nog is.
Een bijzondere (intensieve) opdracht, waarbij ik tot diep in de nachten doorwerk. Door een deadline ingegeven, maar eigenlijk meer omdat het werk onder mijn handen ontstaat en groeit en ik zelf benieuwd ben naar wat er steeds volgt.In de voorbijgaande jaren ga ik af en toe terug. Kijk dan naar mijn eigen werk en kan dan soms niet geloven dat ík dat gemaakt heb. Dát is wat flow met je doet, dat is wat er gebeurt als je doet waar je hart ligt. Nog best trots op!
Compilatie van 4 van de 5 tableaus
