We willen er niet aan....
Laat ik ook hier maar gelijk met de deur in huis vallen….de dood, verlies, verdriet…. als je volop in het leven staat, wil je dáár al helemaal niet aan. Raar eigenlijk want “het is de enige zekerheid die we hebben in het leven”. Hebben we dat van huis uit meegekregen? Is t van oudsher taboe? Het rouwen om verloren dierbaren is iets wat niet altijd die aandacht krijgt die het verdient.
T komt vaak neer op snel een kaart laten maken, adressen verzamelen gevolgd
door een strakke ceremonie, kopje koffie met cake na, een grijze glimmende
steen op het graf, marmeren of aluminium urn, dat is het zo’n beetje.
En toch kunnen we “er” niet omheen. Corona heeft ons dát wel duidelijk gemaakt.
Rechts of links hebben we er allemaal mee te maken. Het is mooi dat er al wat
langer een ontwikkeling is om op een persoonlijke manier afscheid te nemen en
te herdenken. Gelukkig maar. Want zeg nou eerlijk, zou je ook niet liever op je
eigenwijze manier willen voortleven en herdacht?
In 2008 maak ik een groot wandmozaïek voor Grand Hotel Karel V in Utrecht. Precies op de plek waar een Romeinse begraafplaats is gevonden. Ik maak een “stripverhaal” die de geschiedenis van toen verbeeld. Dat is mijn eerste creatieve ervaring met het uitbeelden van verlies en de dood.
Daarna volgt de opdracht voor herinneringsportretten voor Bert en Paula gevolgd door Trees.
Het zet me aan tot het zelf verder ontwerpen en maken van meer eigentijdse ornamenten en urnen. Gebaseerd op het verhaal achter de mens. Het samenvallen van mijn ruime (levens)ervaring in de mozaiek én dat speciale menselijke aspect dat getekend wordt door verlies…zo waardevol.
Mozaiek:
Een dankbare kunstvorm om ook met persoonlijke stukjes (de favoriete kop en schotel van oma, de trouwringen van vader en moeder….) een mooi herdenkingsstuk te maken. Stukje voor stukje berusten in het afscheid met een herdenkingssteen of ornament op een begraafplaats, een herdenkingswerk voor thuis in de tuin of aan de wand, of een eigentijds ontworpen urn (in alle vormen en maten). Ik ben er graag om dit proces samen vorm te geven.
Ik werk hierbij nauw samen met collega keramiste Sarah Michael. Met haar rijke keramiek ervaring, zet ze wensen om in een prachtige basisvorm. Van waaruit mijn verdere creatie doorgaat. Een unieke samenwerking.
Én met Erik Vermij, die op transparante wijze van het afscheid nemen een speciale ervaring maakt: een Prachtig Afscheid.